سقوط آزاد تلویزیون در پروسه سریال سازی

خبرگزاری فارس - گروه رادیو و تلویزیون: امروزه همه ما در جامعه‌‌ای زندگی می‌کنیم که رسانه در آن نقش پررنگی دارد. دراین‌میان، تلویزیون یکی از مهم‌ترین ابزارهای جوامع مدرن است و سریال‌های تلویزیونی یکی از بهترین ابزارهای انتقال ارزش­‌ها ‌در زندگی اجتماعی به حساب می‌آیند. سریال‌های تلویزیون همیشه یکی از مهمترین دلایل مخاطبان برای دنبال کردن صداوسیما به حساب آمده‌اند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

حتی بسیاری از سریال‌های قدیمی هنوز دلیل مهمی برای خانواده‌های ایرانی محسوب می‌شود تا همچنان به سراغ تلویزیون بیایند. اما آنقدر افول کیفیت سریال‌های تلویزیونی در سال‌های اخیر پررنگ بوده است که صدای اعتراض مخاطبان، منتقدان و رسانه‌ها را بلند کرده است. واقعیت این است که به نسبت سال‌ها و دهه‌های قبل در مجموع سریال‌های شبکه‌های سراسری تلویزیون به شدت دچار افت کیفی شده‌اند، این در حالی است که رسانه ملی بعد از پیروزی انقلاب اسلامی از جمله دستگاه‌هایی بود که توانست به سرعت خود را در مسیر تحول انقلابی قرار دهد.

کارنامه موفق تلویزیون در دهه ۶۰ گواه این تغییر است. در این دهه با وجود بحران جنگ هم سریال‌های تاریخی ارزشمندی چون «سربداران»، «هزاردستان»، «سلطان و شبان»، «بوعلی سینا»، «مدرس» و «امیرکبیر» ساخته شدند و هم سریال‌های خانوادگی چون«مثل آباد»، «باجناق ها»، «آیینه عبرت» و.....که با نگاهی اجتماعی روایتی از زندگی مردم در آن سال‌ها داشتند. موضوعاتی چون چشم‌ و هم چشمی فامیلی و جنگ و اعتیاد از مسائلی بودند که در این سریال‌ها مطرح شدند.

تلویزیون در دهه ۷۰ هم به این مسیر موفق ادامه داد و و با پخش سریال‌هایی چون «گل پامچال» و «روزی روزگاری» و در ادامه با رفتن به سراغ موضوعات عاشقانه و پرداختن به قشر جوان در مجموعه‌های «همسران» «در پناه تو»، «خانه سبز»، «کت جادویی»، «داستان یک شهر»، «آژانس دوستی» و...... توانست لحظات خوبی را برای مخاطب خسته از ۸ سال جنگ تحمیلی رقم بزند.

دهه ۸۰ از چند جهت در روند سریال سازی تلویزیون اهمیت ویژه‌ای دارد؛ در این دهه رسانه ملی کار خود را با سریال جذاب و خاطره انگیز «شب دهم» آغاز کرد.این دهه زمان اوج ساخت سریال‌های مناسبتی بود. سریال‌هایی که رضا عطاران ساخت و در ماه مبارک رمضان و عید نوروز پخش شد چون «ترش و شیرین»، «بزنگاه»، «خانه به دوش» و «متهم گریخت».سریال‌های ۹۰ شبی هم متولد این دهه بودند، از جمله «شب‌های برره»، «پاورچین»، «نقطه چین» مهران مدیری تا «زیر آسمان شهر» به کارگردانی مهران غفوریان و «کوچه اقاقیا» ساخته رضا عطاران.

سریال‌های الف ویژه چون «مختارنامه» و «یوسف پیامبر» هم یادگار این دهه می‌باشند که بدلیل قوت در ساخت و محتوای ارزشمند دینی، هنوز هم تماشای آنها برای مخاطب لذت بخش است.

با رسیدن به دهه ۹۰ اما روند صعودی سریال سازی تلویزیون نه تنها متوقف شد بلکه سیر نزولی یافت. نگاهی به تولیدات داستانی صداوسیما در دهه ۹۰ نشان می‌دهد که اغلب این آثار صرفا از روی رفع تکلیف و تکمیل کنداکتور تلویزیون تولید شده‌اند و پیامدهای چنین رویکردی را این روزها در استقبال بیشتر مخاطبان به آثار شبکه نمایش خانگی شاهدیم.

درست است که سریال‌های پر بیننده‌ای چون "پایتخت"، "دودکش"،"نابرده رنج"، "ساختمان پزشکان"، "وضعیت سفید"، "آوای باران"،" پدر"،بانوی عمارت"،" دردسرهای عظیم"، "لیسانسه ها"، "دلدادگان"،"هشت و نیم دقیقه"،"بچه مهندس"و...... محصول این دوره هستند اما با توجه به کمیت سریال‌های این دهه نسبت به دهه‌های قبل،سریال‌های با کیفیت و پرمخاطب کم تعداد می‌باشند. در این دهه سریال‌های ضعیفی چون «مادرانه»، «مدینه»، «زیرپای مادر»، «نفس»، «رهایم نکن»، «برادرجان»، «ازیادها رفته»، خروس"، "آچمز"، "بوی باران"، "انقلاب زیبا"، "پرگار"، "روزهای ابدی"، "دادستان"، "فوق لیسانسه ها"، "کامیون"، "پدرپسری"،"میانبر"، "سرزده"سرزده"، "آخر خط"، "سرباز"، " صفر۲۱"، "بوم و بانو" و......نیز از شبکه‌های مختلف پخش شدند که بدلیل فقدان چارچوب، قصه و فیلمنامه مناسب، خط داستانی و دیالوگ‌های کلیشه‌ای، پیش پاافتاده و دم‌دستی، بازی‌های مصنوعی و مشکلات فنی ساده در جذب مخاطب ناتوان بودند.

رسانه ملی در دهه ۱۴۰۰ یعنی در دوسال گذشته نیز  کارنامه قابل قبولی نداشته است؛ از سریال‌های طنز گرفته تا سریال‌های مناسبتی. سریال‌های "پلاک ۱۳"، "بوتیمار"، "یاور"، "زمین گرم"، "دردسرهای شیرین"، "خداداد"، "حکم رشد" و..... از جمله ضعیف ترین تولیدات تلویزیون در این بازه زمانی هستند.

بی تردید یکی از عوامل ساخت چنین سریال‌های کم کیفیتی این است که دایره تولید سریال‌های ایرانی با حلقه‌های تنگی از عوامل تکراری و البته خوش‌شانس که امکان فعالیت مکرر دارند محدود شده است. حاصل همین تکرار هم چیزی جز ملال و اندوه نبوده و نیست. همچنین اکثر شخصیت‌های حاضر در سریال‌ها انبوهی از مشکلات را بردوش می‌کشند و مخاطب وقتی می‌بیند که با تماشای چنین سریال‌هایی جز غم و اندوه چیزی عایدش نمی‌شود، ترجیح می‌دهد یا تلویزیون را خاموش کند یا به انبوه کانال‌های ماهواره‌ای روی بیاورد تا کمی از دغدغه‌ها و مشکلات روزمره‌اش کم شود.

کارشناسان معتقدند راهکار اساسی برای رسیدن به وضعیتی ایده‌آل در هنر کشور و در نتیجه اعتلای فرهنگ، ملی و مردمی شدن هنر است چرا که اکنون مشکل اصلی از ملی و مردمی نبودن هنر در کشور نشأت می‌گیرد و در واقع به جای این ویژگی مهم فرهنگ و هنر در کشور ما سلیقه‌ای و سطحی است که از نظرات مدیران نشأت می‌گیرد. از سوی دیگر اولین کاری که برای تامین محتوای تلویزیون و خروج از این وضعیت باید صورت بگیرد، یک حرکت مدیریتی فعالانه و هوشمندانه و خارج شدن از وضعیت «رفع تکلیف» است. در واقع ابتدا باید اراده‌ای برای تحول در این مجموعه وجود داشته باشد و مدل رفع تکلیفی مدیریت تغییر کند تا برنامه‌های مختلف بتوانند به میدان بیایند و کارساز شوند.

مدیریت جدید تلویزیون از زمان روی کار آمدن تنها به تغییرات مدیران و انتصاب‌های جدید مشغول بوده است و دست رسانه ملی تاکنون در پخش سریال‌های جذاب کاملا خالی بوده است و این روزها بیشتر شبکه‌ها به پخش سریال‌های تکراری روی آورده‌اند، حال باید دید این تغییرات فقط روی کاغذ است یا در عمل نیز باعث تحول برنامه‌های رسانه ملی خواهد شد؟

انتهای پیام/

منبع: فارس

کلیدواژه: صداوسیما رسانه ملی سریال ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.farsnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فارس» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۵۲۳۴۲۸۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

واکنش تهیه کننده نون خ به دستمزد نجومی سعید آقاخانی

به گزارش همشهری آنلاین، اخیراً بحث درباره ساختِ گران سریال در شبکه نمایش‌خانگی به سمتِ تلویزیون هم آمده است. یکی از تهیه‌کنندگان این‌طور گفته که هر قسمت ۲ میلیارد تومان آب می‌خورد.

او کف برآورد یک سریال رده الف تلویزیون را بین ۲ و ۲.۵ میلیارد تومان می‌داند؛ با وجود اینکه ممکن است برخی از سریال‌ها حتی با برآورد اولیه یک یا ۱.۵ میلیارد تومانی به ازای هر قسمت آغاز شوند، اما سالانه بسیاری از مجموعه‌ها در میانه تصویربرداری به الحاقیه بودجه می‌رسند و در ادامه به ارقام ۲ تا ۲.۵ میلیارد تومانی به ازای هر قسمت می‌رسند.

حتی یکی از تهیه‌کنندگان سیما پرده از نرخ پایه تولید سریال الف در سال ۱۴۰۲ دقیقه‌ای ۳۰ میلیون تومان برداشت. این گمانه‌زنی‌ها به سمتِ‌سریال‌های زیرخاکی و نون‌خ آمد. حتی برخی این‌طور اعلام کردند که سعید آقاخانی با دستمزد نجومی دوباره به تلویزیون آمده و حواشی‌ای خاص را به جان خریده است.

مهدی فرجی در واکنش به این گمانه‌زنی‌ها، بودجه عجیب و غریب و دستمزد نجومی سعید آقاخانی به خبرنگار تسنیم گفت: واقعاً بودجه این سریال به مانند بودجه‌های دیگر سریال‌های معمولی تلویزیون است. حتی یک ریال از میراث فرهنگی دریافت نکردیم. با بودجه صداوسیما که بسیار بودجه معمولی بود مثل دیگر سریال‌هایش این کار را ساختیم.

وی افزود: می‌گویند سعید آقاخانی دستمزد نجومی گرفته؟ این نکته را از همان «نون‌خ» اول هم می‌گفتند او در تیم نویسندگان، کارگردانی و بازیگری است برای هرکدام یک دستمزد می‌گیرد. اما آن موقع گفتم و الان هم می‌گویم دستمزد سعید آقاخانی مثل دستمزدهایی است که صداوسیما به همه پرداخت می‌کند. او برای «نون‌خ» که از نویسندگی تا مونتاژ حدوداً یک سریال درگیر کار بود رقمی که دریافت کرد حتی به مراتب از سریال «راز بقا» نمایش‌خانگی به مراتب کمتر بود. شاید برخی بپرسند چرا؟ چون آقاخانی به شاد کردن مردم علاقه‌مند است و این باور را دارد صداوسیما همچنان رسانه فراگیری است و مردم آن را می‌بینند.

فرجی همچنین در پاسخ به این سؤال که آیا سعید آقاخانی نسبت به اظهارنظر مجازی که داشته، «نون‌خ‌۵» پایان مجموعه‌های «نون‌خ» است تجدیدنظری خواهد داشت، گفت:‌ نمی‌دانم واقعاً؛ یک مقدار باید جلو برویم و ببینیم ظرفیت‌های داستانی برای «نون‌خ۶» پیدا می‌شود.

فرجی همچنین در خصوص احیای نهضت ساخت سریال‌های دنباله‌دار تلویزیون توسط سیمافیلم، خاطرنشان کرد: مهمترین موضوع در سریال‌هایی که چند فصله‌اند و به صورت سری ساخته می‌شوند، قصه است. حتماً باید به قصه به طور خاص و ویژه توجه کنیم، زیرا توجه به قصه و فیلمنامه، این ظرفیت را ایجاد می‌کند که مردم آن سریال را دوباره ببینند و دنبالش کنند. به هر حال این نوع سریال‌ها برای مردم یک نوع وابستگی ایجاد کرده که قصه و فیلمنامه خوب می‌تواند این خاطرات خوش و نوستالژی زیبا را برایشان تکرار کند.

او در پاسخ به این سؤال که نظرسنجی‌های تلویزیون را باور دارد که ۷۰ درصدِ مردم تلویزیون می‌بینند، افزود: من گاهی احساس می‌کنم بینندگان ما بیشتر از این آمارها و ارقام‌اند. صداوسیما شاید در این خصوص خیلی سختگیرانه اظهارنظر می‌کند. در ارتباطاتی که با مردم داریم می‌بینیم مخاطبان ما را به واسطه «نون‌خ» می‌شناسند و چقدر این سریال را دنبال کرده‌اند؛ به این باور می‌رسیم شاید بیش از این درصدها مردم مخاطب تلویزیون و سریال‌هایش هستند.

فرجی که گفته می‌شود قرار است یک سریال در نمایش‌خانگی را پیگیری کند به «کندو» احمدرضا درویش اشاره کرد که خیلی جدّی امسال این سریال را دنبال می‌کند که به جایی برسد.

کانال عصر ایران در تلگرام